Traject 4
Tours – Bordeaux
Langs de steden van de Via Turensonis
In 7 dagen (met een paar hele korte tripjes aka wijnproefdagen)
Dag 14
Dag 15
Dag 18
Dag 19
Vouvray naar Dange-Saint-Romain
De dag waarop we weer moesten inkomen na onze rustdag wat prima ging omdat het een lekker glooiende fietsroute was met veel dorpjes als afwisseling (voor koffie enzo 🙂
80,2 kilometer
7:02 uur van start tot finish (inclusief koffie)
Level: prima (het was wel heel warm, maar de route was glooiend met hier en daar wat klimmetjes)
Fauna: hond Bella in de B&B (net als in de community)
Flora: groen, bos en ook wel weer de inmiddels zeer bekende maisvelden
Leukste van de dag: het zwembad bij de B&B
Met moeite hijsen we ons deze ochtend in ons fietspak. Een dagje vrij heeft ons lichaam geïnterpreteerd als: hé! Dit gedoe op die fiets is afgelopen. Gefopt… we gaan nog even zo een 450 km door. We starten dan maar rustig op en trappen sloom het mooie fietspad langs de Loire af.
Na een kilometer of 10 rijden we Tours binnen. Over de Romeinse Via Turonesis, hier is dit traject van de tocht naar Santiago de Compostella naar vernoemd. We rijden net als in Orléans langs een Parijs-waardige Notre-Dame en vinden het ook al wel tijd voor koffie en jus voor de vitaminen.
Het landschap blijft na Tours vrij lang stedelijk of in ieder geval bebouwd. In deze regio hebben ze net als in de Dordogne de vinexwijken met de lelijke witte Ikea huizen ontdekt. Hele dorpen staan er vol mee. We fietsen er snel doorheen.
We stoppen netjes bij de officiele halte van SdC
Kiekjes van de dag
In Ste Chathérine de Fierbois is het restaurant dicht dus we hebben een privé terras
En op een bruggetje komen we toch even langs de poortjes van de péage van de A85
Bij Port-de-Pile steken we de rivier La Creuse over en zien we deze mooie spoorwegbrug
Het zwembad van Le Domaine de Bella is zo groot dat je Esther nauwelijks nog ziet
Vandaag is een easy-rider, dat past wel bij onze bui. We fietsen vrij vlak in de 2e helft van de rit met af en toe een pittoresque dorpje op een colletje, zoals Ste. Catherine de Fierbois (waar we het terras van een natuurlijk op zondag gesloten restaurant inpikken voor onze lunch). De legende vertelt dat de engelen Jeanne d’Arc hadden ingefluisterd dat ze in dit dorpje achter het kerkelijk altaar haar zwaard zou vinden.
Dat we over de route naar Santiago de Compostella fietsen worden steeds duidelijker. Overal staan wegwijzers met het bekende pelgrimsteken, en we worden begroet door bepakte wandelaars en fietsers. Parijs, Orléans, Blois, Tours, Châtellerault, Poitiers, Saintes, Blaye en Bordeaux, tot aan het eind van onze tocht fietsen we over de Romeinse Via Turonesis die doorloopt tot Santiago.
In Ste. Maure de Touraine (van de lekkere geitenkaasjes) zet de gezellige eigenaar van het gesloten kleine dorpscafé nog een stoeltje voor ons buiten.
Na nog enkele glooiende heuveltjes komen we aan in onze B&B ‘Le Domaine de Bella’, dat blijkt een paradijs! Wel pas na 16 uur want eerder konden we er niet terecht. Omdat we sneller gefietst zijn dan we dachten chillen we even in het gras bij een in de buurt gelegen visvijver (die bijkbaar voor Franse mannen DE plek is om aan huis te ontsnappen, bier te drinken en dan in het gras in slaap te vallen).
We hebben een geweldig ruime kamer met mega bed (niet zo een krakend Frans twijfelaartje waar we al dagen in liggen), grote badkamer, verwarmd zwembad waar Esther meteen induikt en als klapstuk: een Miepmiepzoef bedlampje.
Gelukkig wil het Italiaanse restaurant in Dange Saint Romain – la Pause Napolitaine – op zondag wat lekkers te eten bezorgen en even later zitten we aan een (echt serieus over)heerlijke lasagne en een rode Chinon. De zon gaat onder in het dal van de rivier de Vienne (en het gelijknamige departement) en wij duiken supersnel ons heerlijke bed in: miep miep ….. zoef!
Dange-St-Romain naar Coulombiers
De dag waarop we probeerden om weg te blijven van de route nationale, wat maar moeilijk lukte omdat de Fransen hun fietspad op de gekste plekken (tijdelijk) laten ophouden
67,7 kilometer
6:53 uur van start tot finish (inclusief koffie enzo)
Level: medium (door de warmte, en af en toe spannend doordat we over drukke wegen moesten (met helm en hesje hoor mam :-))
Fauna: paar platte dieren (waarvan een in de weggreppel werd geschept door een man)
Flora: nothing new, graan, met steeds meer bos, kleinschaliger en ook veel water
Leukste van de dag: zomaar een leeg hotel binnenlopen omdat we de code gekregen hadden maar dat het toch een beetje gek voelde
Als we wakker worden hebben Denis en Nathalie een heerlijk ontbijt buiten klaargezet. Met een dubbele sunny-side-up met spek kunnen we wel even vooruit! Vandaag draait alles om het ontwijken van de route nationale, de route de Paris. Die gaat van (obviously) Parijs naar het zuiden, en onze fietsroute kronkelt eromheen. Het is nogal van belang om daar goed op te letten, want we hebben gemerkt dat – alhoewel de fietsvriendelijkheid van Frankrijk en het aantal fietspaden best groot is – de mensen die hier de fietspaden aanleggen waarschijnlijk nog nooit 1 kilometer gefietst hebben. Want dan weet je dat het best gevaarlijk is om een 4-baans weg over te moeten steken als je op een fietsroute zit (is ons al een paar keer overkomen). Een stoplicht zou fijn zijn dan. Leuk detail is dat er voor die halve snelweg dan wel een bordje staat met ‘hier stopt het fietspad’, en na de grote oversteek met gevaar voor eigen leven een bordje met: ‘hier begint het fietspad weer’. Op de fietspaden zelf is men dan grappig genoeg weer zo voorzichtig dat het lekker doorfietsen belemmert, of zelfs gevaarlijke situaties oplevert. Tijdens de veloroute du Loire kwamen we om de kilometer een hek tegen. Als je even niet oplet knal je er tegenaan, maar als je wel oplet, moet je afstappen en met de fiets aan de hand je door de supersmalle doorgang wurmen. Of er zijn paden met een wit-rode stang overdwars erboven (mogen fietsers maar een maximale hoogte hebben?) waar iedere een beetje lange Hollander op een fiets gegarandeerd een kleine schedelbasisfractuur aan zou overhouden.
Romeins amfitheater op de route
Kiekjes van de dag
Als je een eenmaal naar boven bent geklommen is het grote plein in Poitiers heel mooi en sereen
We stoppen even bij Chateau de Dissay. Geen tijd voor een bezoek, wel voor een kiekje.
Een brug over de rivier La Vienne bij de Middeleeuwse stad Châtellerault
Aan de overheerlijke Ossobucco uit het 3-gangenmenu van l’Auberge du Centre Poitou (en ik mocht alle mergjes hebben van Esther 🙂
Vandaag is ook een mooie tocht. We gaan dwars door twee steden die een belangrijk punt waren voor de pelgrims: Chatellerault en Poitiers. De eerste zien we niet veel van. We zijn te lui om omhoog te fietsen en worden inmiddels, tegen niemand zeggen, ook wel een beetje blase van al die Middeleeuwse kerken. Gelukkig is er een mooi pad dat langs de rivier La Vienne de stad doorkruist. We komen halverwege ook nog de ruine van een Gallo-Romeins amphitheater tegen en het imposante chateau de Dissay (in het gelijknamige dorpje waar we met uitzicht op het chateau dat nu een hotel is wat liquide suikers bestellen). Poitiers is een geweldig mooie stad. Maar pas op! Het ligt op een enorme berg! We schrikken ons kapot van de steile klim en komen met een tempo van 3km per uur en een knalrood hoofd eindelijk aan op La Plave Charles de Gaulles, waar we een biefstukje/zampje eten. Naast de tent waar Laura eigenlijk heen wilde: Aux WC, een cocktailbar op de plek van de vroegere publieke toiletten, sublieme naam toch? Het was prima geweest hier een nachtje te slapen, deze stad heeft een lekkere dynamische vibe. Maar we moeten door: naar het nietszeggende aan de route national (jammer, toch de laatste 5k langs voorbijrazende vrachtwagens fietsen) Coulombiers waar we in Auberge Le Centre Poitou slapen. Op maandag gesloten, maar we kregen de code en de chef zou een klein maaltje voor ons voorbereiden. Dat was op zijn zachts gezegd underrated: dat bleek een 3-gangen maaltijd te zijn in een mooie zaal waar we gewoon bediend werden door de eigenaresse die op haar vrije dag toch langs was gekomen. De kamer was mwah (ook midden in de nacht raasden de vrachtwagens hier voorbij dus slapen was niet echt lekker), maar het restaurant en de service fabuleus. Er blijken deuren open te gaan als je op de Compostella route fietst en iedereen ervanuit gaat dat je een pelgrim bent 🙂
Coulombiers naar Aulnay
De dag van de uitersten waarop we een van de mooiste tochten hadden tot nu toe qua landschap en afwisseling en die eindigde met een maaltijd in een van de slechtste restaurants waar we allebei ooit gegeten hebben.
77,7 kilometer
6:37 uur van start tot finish (dus inclusief koffie enzo)
Level: heerlijk dat glooiende, goed te doen
Fauna: de 17e eeuwse tekeningen van allerlei vogeltjes aan de muren van onze B&B
Flora: om ons heen wordt alles wat compacter en vriendelijk: kleine percelen die elkaar snel afwisselen tussen mooie Middeleeuwse dorpen
Leukste van de dag: door het Middeleeuwse dorp Melle fietsen en zo heet de vader van Esther
Hier nog tekst
Ja precies, wij gaan richting Melle!
Kiekjes van de dag
Vandaag fietsen we door allemaal dorpen van de Santiago de Compostella route
25km (!) off-road paden, maar deze zijn zeer goed begaanbaar, kerkelijke financiering?
Gelukkig ook de gebruikelijke stukken met grote akkerbouw velden, zodat we ons een beetje thuis voelen
Het fameuze stadje Melle! Leuke oude stad, best een overnachting waard. Wij racen echter door.
Tekst
Aulnay naar Saintes
De dag waarop we vooral heel lekker aan het koffiedrinken, ijs eten, wijn proeven en Italiaans eten waren. Oh ja en ook een beetje fietsen tussendoor.
55,1 kilometer
5:16 uur van start tot finish (inclusief koffie enzo)
Level: makkie (of worden onze benen gewoon sterker?)
Fauna: op onze charcuterie plank: veel heerlijke varkensworstjes en ook iets met een koe
Flora: er ploppen hier af en toe kleine percelen met wijngaarden op, en in de vlakke doen meandert de rivier de Charente
Leukste van de dag: slapen in een nonnencel in de abdij van Saintes waar je de historie voelt
Deze dag begint met de zoektocht naar de zonnebril van Laura. Een dure dus we gaan beide restaurants waar we gisteren zijn geweest langs maar helaas vinden we ‘m niet. Een beetje chagrijnig van dit verlies beginnen we de fietstocht.
Onze gastheer (een Australiër die voor de liefde neergestreken is in een door Engelsen gedomineerde uithoek van Frankrijk) heeft ons getipt om een kleine omweg te maken zodat we een mooie route langs de rivier kunnen maken. In inderdaad, we komen door mooie landelijke dorpen die in de ondiepe dalen liggen tussen kleine stukjes bos.
Het is een heerlijke dag en als we rond 11.00 uur voor koffie en cola stoppen in een klein frans stadje besluit Laura toch maar een nieuwe zonnebril te kopen. Zonder bril fietsen is toch een slecht idee. Niet alleen vanwege de zon maar ook vanwege de vliegen en wespen die af en toe om ons heen blijven vliegen.
Het baken voor de doden en de pelgrims bij het kerkje van Venioux
Kiekjes van de dag
Plat betekent hier dat we nog best wat pittige klimmetjes tegenkomen!
Aan de rivier de Charente vinden we dit te leuke terrasje met zelfgemaakte ijsco’s, tijd voor pauze!
Onder de statige Arc van nog wat rijden we naar onze slaapplaats: de Abdij van de Meisjes
Voordat we naar onze bar a vin doorlopen, ontdekken we dit te geinige tentje op de rive droite: bonte verzameling spullen en: homemade punch!
We stoppen voor de lunch in Fenioux. Zo’n typisch klein frans dorpje waar niks is maar wel een prachtige oude romaanse kerk met een schitterend voorportaal en een parkeerplaats die doet vermoeden dat in niet-Coronatijden hier bussen vol toeristen kunnen worden gelost. Wij zijn de enige mensen op straat en zitten op het stenen trapje naast de kerk onze lunch te verorberen maar dan lopen er twee dames de kerk uit. Of we het ook niet prachtig vinden. Ja, dat vinden wij ook. En vergeet vooral niet even bij de lantaarn van de doden te kijken adviseren ze ons. Dat doen we dus keurig. Bij de meeste kastelen, romeinse opgravingen of kerken kijken wij elkaar even aan en besluiten dan dat het vooral een hoop oude stenen zijn. In dit geval zijn we echt wel gecharmeerd van de geschiedenis die de kerk en de lantaarn uitademen. We stappen weer op de fiets en volgen de meanderende Charente. We hebben alle tijd want we hoeven vandaag maar 55km te fietsen en dat geeft ons tijd en ruimte om nog een ijsje te eten op een leuk terrasje aan de rivier. Vandaag voelt echt als vakantie.
We komen niet al te laat in Saintes aan en melden ons bij de nonnen-abdij waar we vannacht in een nonnencelletje zullen logeren. Heel leuk is de audiotour door de abdij die we kunnen doen. Je kunt kiezen voor een maximale theatrale versie met veel harde muziek of de wat gematigdere versie. Wij gaan voor maximaal. Hoe leuk het ook is bedacht en hoeveel we ook leren tijdens de tour (grote namen uit de Franse geschiedenis komen voorbij waarvan zoals altijd eigenlijk alleen Napoleon blijft hangen), het duurt ons allemaal wat te lang. Gelukkig houden we in ieder geval vol tot na de klokkentoren met een mooi uitzicht over de stad. Hoog tijd voor wijn en pizza.
Saintes naar Blaye
De dag waarop we ons hadden voorgenomen om supervroeg te starten met de 95km in het vooruitzicht tot dit letterlijk in het water viel door keiharde regen tot 10 uur, waarna we ons snelheidsrecord van de hele vakantie braken en toch nog om 3 uur aan het bier zaten in Blaye.
89,3 kilometer
5:52 uur van start tot finish (inclusief koffie enzo)
Level: lang maar wel vlakkig en door de meewind vlogen we door de kilometers heen
Fauna: eindelijk weer een koeien gezien in de polder voor de estuaire de la Gironde
Flora: eerst glooiend en bossig de eerste 45km na Saintes en vanaf dan is het de vlakke polder richting Blaye
Leukste van de dag: dat we zo bang waren om een regenbui op ons hoofd te krijgen dat we de snelste tijd van de hele vakantie hebben gefietst
We worden wakker in de nonnencel met het gezellig geluid van ….. regen. Oh nee. Het plan was om heel vroeg op te gaan en te gaan fietsen, want we hebben 95km te gaan naar Blaye. Inmiddels hebben we ontdekt dat de man met de hamer bij Esther om en nabij 15 uur voorbij komt, dus het is zaak voor die tijd binnen te zijn. Het regent echter zo hard, dat we binnen 1 tel doorweekt en koud zullen zijn en dat is 95km lang toch ook heel onprettig. Dus we draaien ons nog even om. Het ontbijt in de abdij is heerlijk, en we smeren ons broodje voor onderweg er weer stiekem bij. Om half tien regent het nog steeds, de buienradar geeft aan dat het nog wel even zal duren, dus we besluiten dan maar te gaan fietsen. Vreemd is het wel, dat als we de buitendeur opendoen, het alleen nog wat druppelt, en tegen de tijd dat alle tassen op de fiets zitten, het wel nog heel grijs maar geheel droog is en we de hele reis geen druppel zullen voelen. Blijkbaar zijn we toch een beetje in gods gratie gekomen met deze pelgrimstocht en dit nonnenslaapje.
Onderweg adopteren we een zonnebloempje dat alleen in het veld
Kiekjes van de dag
In de Estuaire de la Gironde heb je allemaal kleine vissershutjes op lange palen door het water
We botsten bij aankomst al tegen het terrein met festivalsfeertje ‘Les Bus’ aan. En in de avond top gegeten met de ondergaande zon
La Citadelle van Blaye, natuurlijk iets met oorlog vroeger en nu een leuke plek met horeca
Jeugdsentiment! Mini babybel – is heus geen kaas – bij de picknick op de rotsen in de Estuaire.
De eerste 45 kilometer gaan we als een speer door het glooiende landschap waar de (vergiftigde en veels te vol hangende) wijnstokken langzaam het uitzicht van mais en bos vervangen. We botsen tegen de ‘Estuaire de la Gironde’: waar de rivieren de Dordogne en de Garonne samenkopmen voordat ze de Atlantische Oceaan instromen. Het voorland lijkt ingepolderd en is zo plat als een dubbeltje, dat fietst ook lekker door. Het is een mooie tocht: lange rechte fietspaden door het natuurgebied en af en toe krijgen we een mooi uitzicht op het water en de grappige op enorm hoge poten staande vissershutjes aan de oever. Waar vissen ze op vragen we ons af? Drie krabben en een oester hier en daar?
Wij zouden er wel een nachtje willen slapen. De benen worden moe, dus na 75km kiezen we ervoor om een drukkere weg te pakken, iets meer auto’s, maar wel 6km korter en dat scheelt psychisch wel 30km.
Blaye is een leuk klein havendorp. We spotten meteen de coolste plek aan de kade: Le Bus, waar we in een soort festivalsfeertje proosten op dit geweldige resultaat. We zijn er bijna, we hoeven morgen alleen nog met de boor naar de overkant en dan van de Medoc naar Bordeuax te fietsen. Onze B&B is op kruipafstand, een fantastisch herenhuis met een diepe wilde achtertuin, met heel veel smaak, een fantastische douche en een bed om in weg te zakken. Dat doen we dan ook, na een cocktail en een burger bij Le Bus in de ondergaande zon.
Blaye naar Margaux
De dag waarop we eigenlijk nauwelijks hoefden te fietsen waardoor we tijd hadden voor een fabuleuze lunch en een bezoek aan Chateau Kirwan.
21,2 kilometer
1:25 uur van start tot finish (inclusief vaartocht)
Level: makkie
Fauna: een kip! En tussen de wijnranken zagen we ook een ree wegspringen
Flora: wier en wijngaarden
Leukste van de dag: lunchen in onze fietskleding in een superchique restaurant
Deze fietsdag is niet de grootste uitdaging. Slechts 15km fietsen hebben we voor de boeg. Maar eerst moeten we aan de overkant van de Gironde zien te komen. Vanuit het haventje van Blaye vertrekt een veerboot. Hemelsbreed is het hoogstens 500m maar omdat de Gironde grote eb en vloed verschillen en een grillige vaargeul kent maken we een heerlijk vaartochtje van zo’n 30 minuten. Naar goed frans gebruik ging de boot niet op het verwachte tijdstip van 10.00 uur maar bleek de eerste overtocht pas om 11.00 te vertrekken. Iets met zomertijden en onduidelijke tijdschema’s op informatieborden en websites die niet helemaal up to date zijn.
Ondanks dat we een geweldig ontbijt achter de kiezen hebben (onze host van de B&B bakte pannenkoeken en de ontbijttafel was gevuld met vers fruit, zelf gemaakte jam en vers stokbrood) is onze eerste stop dan ook het terras bij ‘Le Bus’ voor een koffie tijdens het wachten op de afvaart van de boot.
Het is echt maar een piepeindje van Lamarque naar Margaux
Kiekjes van de dag
Met ‘Le Bac’ steken we de Gironde over van Blaye naar Lamarque
Na de oesters kwam dit heerlijke octopussy, met een inktcoulis erbij. Jum!
In onze fietskleren chique lunchen bij ‘Au Marquis de Terme’
De lege vaten van Chateau Kirwan die wachten op de druiven die geoogst worden.
Dus…uurtje wachten, half uurtje varen, 15 km fietsen. Poeh poeh. Aan de overkant fietsen we door slaperige wijndorpen van de Medoc. We stappen even af omdat we een verdwaalde kip zien scharrelen en maken een gesprekje met een dames die aan de oever een sigaretje staat de roken met de achterklep van haar auto open. Waar we vandaan komen? Wauw…helemaal uit Amsterdam! Tjemig. Ze zou graag eens naar Amsterdam gaan! En dan de koninklijke familie ontmoeten. Vooral Maxima. Wat een geweldige vrouw. Of dat zou kunnen vraagt ze ons. En wat was zij daar eigenlijk aan het doen vragen we haar. Vuilnis storten. Nee, geen zakken met keukenafval maar puin. Stenen. Ze legt uit dat de overheid burgers heeft gevraagd om stenen die ze over hebben te storten langs de oevers van de Gironde om zo de erosie van het land tegen te gaan. Een win-win situatie voor alle partijen. De dame nodigt ons uit voor koffie maar we bedanken vriendelijk. Eerst nu maar eens wat kilometers wegtrappen. Die hebben we in no time weggetrapt en zo staan we net voor de lunch in de VVV van Margaux met de vraag waar we wijn zouden kunnen proeven. Dat is lastig in Corona tijd maar ze weten wel een leuk wijnhuis waar je ook een goede lunch kunt gebruiken. Al hebben we vandaag niet onze hardcore fietsgear aan…enigszins underdrest komen we aan bij ‘Au marquis de terme’. Maar dat is dan weer leuk van fransen…ze doen niet aan dresscode en we kunnen natuurlijk plaatsnemen op het terras van het poepie chique restaurant. De lunch is fantastisch en de wijn is heerlijk.. Echt een zware dag!
Wat deden we verder nog die dag? We checkten in bij ons hotel (mét uitzicht op Chateau Margaux dat helaas niet te bezoeken was want vol in de voorbereiding voor de aanstaande oogst, we zaten in de tuin met alweer een wijntje en fietsten aan het eind van de middag naar Chateau Kirwan voor een rondleiding en een proeverij. Beetje karig vonden we voor een 3de Grand Cru Classé maar we kopen toch twee flessen. We hebben niet voor niks zo weinig bagage meegenomen…juist zodat er ergens in de Medoc wat wijn meegenomen kan worden. We sluiten de avond af in het restaurant van het hotel in zo’n typische vergane glorie eetzaal met gerechten die in de jaren tachtig heel hip waren.
Het was een zware dag. Morgen beginnen we aan de slotetappe. De weerberichten lijken niet al te best. Komen we dan toch nog in de regen aan op onze bestemming?